- Učlanjen(a)
- 17.07.2012.
- Poruke
- 8.029
- Broj reagovanja
- 5.516
- Horoskop
- Ovan
Dvorci/tvrđave - čuvari tajni
Tvrđave i dvorci razbacani širom Srbije svedoče o burnoj prošlosti, ali i o romantičnim ljubavima, dvobojima i boemskim noćima
Ako volite istorijsku avanturu, svoje putešestvije usmerite na srednjovekovne tvrđave i dvorce razbacane širom Srbije. Za početak, upoznajte velike monolitne bedeme i kule koje se uzdižu nad gradovima, rekama ili dolinama krijući legende, do danas ostale zapisane u kamenu.
Skrivene lepote drevnih građevina, sazidane kao odbrana od spoljnih opasnosti i neprijatelja, urušio je zub vremena, ali im nije oduzeo mistiku i vrednost.
Skupina od sedam tvrđava, koje se prostiru duž Dunava od Bačke do Đerdapa, predstavlja neke od najmoćnijih utvrđenja na teritoriji Srbije - Petrovaradinska, Beogradska, Smederevska tvrđava...
Ako, pak, želite kakvo bajkovito putovanje, zavirite u stare dvorce Srbije, njihove odaje i bujne parkove u kojima još lebde mnoge neostvarene ljubavi, dvoboji zbog časti i neprospavane boemske noći.
Dvorce su najviše gradile imućne i uticajne porodice u periodu od 17. do početka 20. veka, naročito u Vojvodini, gde ih ima ukupno 72. Oni su svedočili o plemićkom statusu, bogatstvu i značaju vlasnika.
Najlepše dvorce podizali su članovi porodice Dunđerski, a priča se da je prilikom otvaranja jednog od njih, svoj prvi kocert održao devetogodišnji dečak, koga je doveo grof Esterhazi, a koji je kasnije svetu postao poznat kao Franc List.
Golubac, čuvar Dunava
O zidine veličanstvene Golubačke tvrđave košava razbija talase Dunava tamo gde je on verovatno najmoćniji, pred ulazak u tesnac koji mu je između napuklih Karpata izrezao najveću klisuru u Evropi
Golubačka tvrđava
Poput tužne, usamljene vizantijske princeze, poput večito budnog stražara pored kojeg niko neopaženo ne može da sklizne u Đerdapsku klisuru, vekovima prkosi nadaleko poznata Golubačka tvrđava nepoznatog graditelja.
Samo se nagađa da potiče iz 14. veka.
Svi su je želeli, svima je bila značajna, pa su se mnogi osvajači šetali njome misleći da je njihova, ali ona je vekovima pripadala samo Dunavu, koji jedini zna sve njene tajne.
Voleli bismo da nam Dunav ispriča i ko je sagradio ovu savršenu građevinu na litici kraj puta, ali i koja je od legendi o nazivu tvrđave istinita.
Jedno je sigurno, sve priče o njoj su tužne, a najtužnija nas vraća u vreme kada je ovaj deo Srbije bio pod turskom vlašću.
Devojka po imenu Golubana, bila je najlepša u tom kraju.
Svuda se pričalo o njenoj lepoti, pa je priča došla i do surovog turskog paše koji se zaljubio u nju, ali ona je njegovu ljubav odbijala.
Zbog osvete, paša je vezao devojku za stenu koja je virila iz vode naspram tvrđave, gde je u velikim mukama umrla gledajući u grad koji je kasnije poneo njeno ime.
Druga legenda govori o tome kako je grad nazvan po vizantijskoj princezi Jeleni, ženi Despota Đurđa Brankovića. Ona je lečila usamljenost i tugu gajeći golubove koji su joj sletali na bele ruke, pričajući im o svojoj nesreći i dalekoj Vizantiji za kojom je čeznula jer u srpskom narodu nije bila omiljena...
Akteri treće legende su samo divlji golubovi koji su nastanili stene oko tvrđave, pa je zbog toga što su oni izabrali da ovo bude njihov dom, tvrđava dobila ime po njima.
A kakve je priče o Golupcu ispisala istorija?
Pretpostavlja se da je ovaj kameni svedok mnogih istorijskijh prevrata i borbi, posle Kosovskog boja (1389) pao iz srpskih u turske ruke, i da je od tada Golubac bio poprište borbe dva velika carstva, Austrugarskog i Otomanskog.
Prvi i pravi graditelj ove tvrđave darovao joj je devet kula smeštenih u prednjem, zadnjem i gornjem gradu, ali su Turci dozidali još jednu i pri tom ojačali utvrđenje otvorima za topove. Sve kule su u obliku četvorougla osim donžona (najjača kula u tvrđavi, mesto poslednje odbrane) koji ima poligonalnu osnovu, a u gornjem delu je cilindričan, pa je zbog toga nazvan “Šešir kula”.
Nedaleko od tvrđave, vremenom je niklo veliko naselje koje je takođe nazvano Golubac i do njega je vodio stari put koji je zaobilazio tvrđavu. Međutim, posle prvog svetskog rata, izgrađen je novi put kojim su probijeni bedemi grada, pa magistrala ka Rumuniji danas vodi kroz samu tvrđavu.
Zbog toga i danas, nepripremljeni putnici ostanu bez daha kada na ovom putu naiđu na neobičan tunel iznad koga se izdiže staro utvrđenje dok im pogled traži kraj plavog Dunava koji ovde izgleda kao more.
Kako doći do Golubanine tvrđave ?
Najbrži i najbolji put do Golupca je magistralni put Beograd – Kladovo koji se još zove Đerdapska magistrala. Ukoliko dolazite iz Beograda, biće potrebno da pređete 130 km. Iz pravca Niša, je najbolje poći putem preko Zaječara, Negotina i Kladova.
Iz Beograda su česti autobuski polasci ka Golupcu, a iz drugih gradova Srbije, ukoliko nema direktnih autobusa, preporučujemo autobus do Kladova ili Donjeg Milanovca, a odatle lokalni autobus do Golupca.
Do Golubačke tvrđeve je, međutim, najlepše doći na talasima Dunava. Postoje organizovane ture brodovima iz Beograda, ali i kruzerima iz Evrope.
Kada ste već ovde, ne propustite...
Obiđite veličanstvenu Đerdapsku klisuru, Nacionalni park - Đerdap i arheološko nalazište iz kamenog doba – Lepenski Vir.
Ne propustite da vidite i tvrđavu Ram koja se nalazi na obali Dunava, 15 km od Velikog Gradišta. A kada ste već ovde, odmorite se na Srebrnom jezeru čarobne lepote, koje se, takođe, nalazi pored ovog grada.
Beogradska tvrđava: Put stopama istorije
MAPA
Tvrđava građena na belom grebenu iznad ušća dve velike reke, više puta rušena i ponovo podizana tokom 16 vekova, danas je simbol Beograda i njegov zaštitni znak
Ako ste nekada bili u Beogradu, onda znate da je njegov simbol velelepna tvrđava koja se uzdiže na belom grebenu iznad ušća Save u Dunav, koja kao da se i daje nadvija nad gradom i štiti ga.
Ako niste bili, morate posetiti srpsku prestonicu i otići u obilazak Gornjeg i Donjeg grada beogradske tvrđave i prošetati Kalemegdanom da u senci visokih kula, starih vekovima, osetite duh istorije koji i dalje živi na ovom mestu. Kako nadgleda reke i čuva obale, tu ćete zateći i "Pobednika" - spomenik "pobede nad vremenom".
Tvrđava je građena u dugom rasponu između 2. i 18. veka. Mnogo je puta rušena i ponovo građena i postala je simbol grada koji se uvek iznova podiže i stvara.
Znati istoriju Beogradske tvrđave znači znati dobar deo svega onoga što se dešavalo na ovim prostorima i razumeti način života kojim i savremeni Beograd živi. Sve vojske, narodi i osvajači koji su prolazili ovim prostorima, ostavljali su svog traga, pa se na beogradskoj tvrđavi jedan iznad drugoga uzdižu slojevi koji su podigli: Rimljani, Srbi, Turci, Austrougari.
Prvo utvrđenje na ovom prostoru podigli su Rimljani u 2. veku i bilo je stalno sedište IV Flavijine legije. Rušili su ga Goti, Huni, Avari i Sloveni. Negde u tim previranjima, pored njega je nastao antički grad Singidunim, podignut na istom belom grebenu, po kome je i dobio slovenski naziv: "BEO-grad".
Današnja Beogradska tvrđava obuhvata Gornji i Donji grad i polje ispred same tvrđave koje su Turci nazvali "Kalemegdan", spojivši reč "kale", što znači grad, tvrđava i "megdan" - tursku reč za polje. Danas, najlepši i najveći park srpske prestonice, nekada je bio polje na kome je sačekivan neprijatelj.
Značaj i lepotu ovog mesta možete shvatiti tek kada jednom dođete ovde. U svakom koraku koji načinite Beogradskom tvrđavom ima više istorije nego što u bilo kojoj knjizi može da piše. Veliki broj priča vezuje se za takozvani "Rimski bunar"koji je zapravo izgrađen u prvoj polovini 18. veka. Očuvana je većina kapija koje su vodile u grad, kao i Sahat kula koja je do danas održala sva autentična arhitektonska i stilska obeležja.
Jedan od retkih sačuvanih spomenika islamske arhitekture u Beogradu je Damad Ali-pašino turbe na Donjem gradu, a tu se nalazi i Veliki barutni magacin i amam - staro tursko kupatilo. Oni koji vole istoriju ratovanja i oružja treba da posete Vojni muzej u Donjem gradu i Kulu Nebojša – srednjovekovnu topovsku kulu koju su turski osvajači pretvorili u tamnicu.
Pogled na grad dok krstarite Dunavom i Savom ostavlja nezaboravan utisak. Tada ćete na tvrđavi videti i gorostasnu priliku "Pobednika" kako se uzdiže nad zidinama grada kao simbol Beograda i „pobede” nad vremenom. Bronzana skulptura nagog muškarca sa golubom i mačem, rad vajara Ivana Meštrovića, podignuta je u čast desetogodišnjice proboja Solunskog fronta.
Beogradska tvrđava i danas stoji odolevajući vremenu, još uvek krijući mnoge tajne. Ona vas poziva da dođete, otkrijete bar deo njih i vidite zašto su vidici Kalemegdana zaista večni.
Studenica, manastir dragocenih fresaka
MAPA
Iako više puta razaran, manastir Studenica već više od osam vekova na obroncima planine Golija čuva neke od najlepših srednjevekovnih fresaka
Ljudi koji su posetili Studenicu, manastir koji se smatra jednim od najvećih bogastava Srpske Pravoslavne crkve, kažu da ga posebnim čini kombinacija raško-vizantijskog stila, belog mermera i lepota njegovih fresaka od kojih najstarije datiraju još iz XII veka.
Mnogi vernici i poznavaoci srednjovekovne kulture u Studenicu dolaze samo da bi videli "Raspeće Isusa Hrista" (Studeničko raspeće), fresku koja se smatra jednom od najlepših u Srbiji. Na njoj dominira vizantijsko-plava boja koja je početkom XIII veka bila skuplja od zlata. Za litar ove dragocene boje tada je trebalo izdvojiti više od kilograma plemenitog metala.
Studenicu je 1190. godine kao posvetu Uspenju presvete Bogorodice podigao Stefan Nemanja, tvorac srpske srednjevekovne države i rodonačelnik dinastije Nemanjić.
Pod starateljstvom njegovog najmlađeg sina, prvog srpskog prosvetitelja Svetog Save, ona postaje politički, duhovni i kulturni centar u kome se razvijaju začeci medicine i školstva u Srbiji. Sveti Sava je po ugledu na vizantijske manastirske bolnice u Studenici osnovao prvu srpsku medicinsku školu, a značaj i blago manastira uvećao je opisujući monaški život u njemu u vrlo značajnom "Studeničkom tipiku".
Međutim, progres i raskoš vrlo su retko bili karakteristike prošlosti srpskih srednjevekovnih manastira. Naprotiv, njihova istorija bila je izuzetno burna. Učestale pljačke i rušenja nisu mimoišle ni Studenicu. Pa ipak, ona je svoje dragocene freske uspela da odbrani tokom čitavih 8 vekova, iako je značajan deo manastirskog nasleđa upropašćen.
A pored uništavanja fresaka, Turci su još na početku svoje vladavine ovim protorima pretopili olovnu krovnu konstrukciju manastira Studenica i od nje napravili municiju. Manastir je opljačkan i nakon velikog austrijsko-turskog rata (1683-1699), ali je najveća stradanja pretrpeo početkom XIX veka, za vreme Prvog srpskog ustanka.
Pljačke i skrnavljenja nisu bile jedina zla koja su snašla Studenicu. Nažalost, ovaj manastir je pretrpeo i nestručnu obnovu 1846. godine, kada su restauratori preko starih fresaka nabacali novi sloj maltera. Ikonostas manastira obnovljen je u baroknom stilu koji se nikako ne slaže sa spoljašnjim, vizantijskim stilom.
Sto godina kasnije stručnjaci su ipak uspeli da vrate prvobitan izgled zidovima manastira. Zbog svoje duhovne kulture, lepote i izuzetno značajnih fresaka, organizacija UNESCO je 1986. godine uvrstila Studenicu na listu Svetske kulturne baštine.
Studenica se nalazi na 40 km od Kraljeva, a posebnu notu njenoj svetosti i lepoti daju obronci planine Golija koja se nad njom nadvija.
Danas ovaj manastir poseti oko 60.000 ljudi godišnje koji, osim što što žele da vide freske, žele i da odaju počast moštima koje se u njemu nalaze. U Studenici počivaju Stefan Nemanja, njegova supruga Anastasija i sinovi Vukan i Stefan Prvovenčani, takođe značajni srpski vladari.
Kako doći do jednog od najznačajnijih srpskih manastira?
Ukoliko dolazite iz pravca Beograda, do Studenice možete stići Ibarskom magistralom, preko Kraljeva i Ušća. Ušće je udaljeno od manastira 8 km, a potrebno je da pratite tablu "Manastir Studenica" i na raskrsnici, pre mosta na reci Studenici, skrenete desno.
Do Ušća postoji veliki broj autobuskih polazaka iz Beograda, a iz drugih pravaca možete stići bilo kojim autobusom koji saobraća do Novog Pazara. Odatle do Ušća postoje lokalni autobusi, a od Ušća do Studenice, saobraća oko 4 autobusa dnevno.
Kada ste već ovde, ne propustite...
Manastir Žiču, jedan od najlepših manastira u Srbiji, a na putu do njega posetite i Matarušku banju.
Srednjevekovni grad Maglič iz 13. veka, nalazi se na desnoj obali Ibra, oko 16 km južno od Kraljeva. Ako vas put nanese u ovaj kraj na proleće, zadiviće vas Dolina jorgovana oko Magliča, koju prati neobična priča.
Ako ste avanturista, u letnjem periodu ne propustite čarolije Ibra i dopustite da vas njegovi talasi ponesu na jedinstvenoj manifestaciji "Veseli spust" koja se održava početkom jula.
Manastir Krušedol, večni dom srpskih velikana
Stoletne šume južnih obronaka Fruške Gore vekovima skrivaju manastir Krušedol, svetilište u kome se i danas nalaze mošti srpskih despota, patrijarha i jednog kralja
Fruška Gora, ljupko uzvišenje koje dominira ravnom Vojvodinom, ponosno čuva 16 manastira iz kasnog srednjeg veka. Snegovi i kiše spirale su boje sa njhovih zidina, osvajači su ih palili i rušili, ali ni nepogode ni ljudi nisu uspeli da unište ove divne spomenike srpske kulture.
Verovatno najznačajniji među njima je manastir Krušedol, koga su u 15. veku počeli da grade despot Đorđe Branković i njegova majka Angelina. Ovaj, danas ženski manastir, posvećen je hrišćanskom prazniku Blagovestima, danu kada je anđeo javio Mariji da će roditi Isusa.
Đorđe, koji je kasnije postao monah Maksim, u Krušedol je preneo posmrtne ostatke svog oca Stefana i strica Jovana Brankovića, a predvideo je i kriptu u kojoj je kasnije bio sahranjen. Zbog toga se smatra da je nameravao da ovaj manastir predstavlja porodični mauzolej Brankovića.
Manastir uz dozvolu ugarskog kralja U vreme kada je manastir Krušedol građen, Srbija je bila pod vlašću Otomanskog carstva. Srem, u kome se manastir nalazi, pripadao je Ugarskoj.
Zbog velikog broja Srba koji je u ovom periodu naselio južne krajeve Ugarske bežeći od turskog ugnjetavanja, ugarski kralj Matija Korvin obnovio je srpsku despotovinu u okviru svoje države i dozvolio rad Srpske pravoslavne crkve.
Nakon despota Vuka Grgurevića, ovu titulu je kralj dodelio Đorđu Brankoviću koji je sagradio Krušedol, a kako on nije imao muških naslednika, može se reći da je bio poslednji srpski despot.
Manastir Krušedol, a sa njim i mošti Brankovića, spalili su Turci 1716. godine posle poraza kod Petrovaradina. Njegova obnova počela je 1721. godine i trajala nekoliko decenija.
U toku Drugog svetskog rata manastir je izbegao novo razaranje ali je, zajedno sa svojom vrednom riznicom – opljačkan.
Mnogo godina nakon rata manastirski konaci pretvoreni su u dečji dom, ali su 70-ih godina XX veka ipak vraćeni monasima.Međutim, večni mir su ovde pronašle i mošti patrijarha Arsenija III Čarnojevića, patrijarha Arsenija IV Šakabenta, knjeginje Ljubice Obrenović (žene Miloša Obrenovića) i kralja Milana Obrenovića.
Osim njih, ovde su sahranjeni vojvoda Stevan Šupljikac i mitropolit Isaija Đaković.
Do manastira se stiže puteljkom od žarko crvene kapije u obliku crkve, koja pravi kontrast zelenilu šume.
Sam Krušedol uzdiže se u sredini, okružen konacima koji oko njega prave četvorougao i čine da izgleda skrovito i tajanstveno.
U gradnji ovog manastira primećuje se stari grčki stil.
Njegova dragocenost je barokni zvonik iz prve polovine XVIII veka, ali je najveće blago Krušedola njegovo zidno slikarstvo: freske i ikonosostas.
Freske su prve oslikane, već sredinom XVI veka. Smatra se da su njihovi autori bili grčki monasi sa Svete Gore i njenog zaleđa.
Najupečatljivija među freskama je predstava strašnog suda na zapadnoj fasadi manastira.
Drugi sloj zidnog slikarstva čini ikonostas urađen dva veka kasnije. Njega čine 36 ikona koje nisu rađene istovremeno, već potiču iz različitih peroda i stilova.
Još uvek se ne zna ko je tvorac ovog veličanstvenog ikonostasa, ali njime dominiraju najstarije ikone: apostola sa Hristom, Bogorodicom i sv. Jovanom Krstiteljem.
Manastir Krušedol bio je i jedan od glavnih književnih centara u kome su se pisale i prepisivale knjige. Kada je to bilo najpotrebnije, predstavljao je oslonac srpskom narodu koji je u ovim krajevima našao utočište bežeći pred zulumom otomanskih okupatora.
Kako doći do manastira znamenitih Srba?
Ako se uputite iz Beograda, možete krenuti starim putem Beograd-Novi Sad, pa nakon oko 60 km skrenuti prema selu Maradik. U centru sela skrenite desno pa će vas put dug 8.5 km odvesti pravo do manastira Krušedol.
Ukoliko dolazite Autoputem iz Novog Sada ili Beograda, na petlji kod Beške se isključite desno ako idete iz pravca Novog Sada, odnosno levo ako dolazite od Beograda, a do manastira vozite još 15km.
Do Novog Sada postoje redovni autobuski polasci iz svih gradova Srbije, a odatle preporučujemo lokalni autobus do Krušedola. Takođe, veliki broj turističkih agencija ima aranžmane za obilazak fruškogorskih manastira.
Kada ste već ovde, ne propustite...
Sirmium, antički grad i jedan od četiri prestonice kasnijeg Rimskog carstva čiji se ostaci takođe nalaze na južnim obroncima Fruške Gore.
Posetite ostale fruškogorske manastire: Privinu Glavu, Divšu, Kuveždin, Petkovicu, Šišatovac, Bešenovo, Malu Remetu, Beočin, Rakovac, Jazak, Vrdnik, Staro Hopovo, Novo Hopovo, Grgeteg i Veliku Remetu.
Prošetajte specijalnim rezervatom prirode Obedska Bara.
Pošto se ovde nalazite na vinskom putu Fruške Gore, svratite u prestonicu vina, Sremske Karlovce, i probajte autentično dezertno vino ovog kraja - Bermet.
Izvor Serbija.com
Tvrđave i dvorci razbacani širom Srbije svedoče o burnoj prošlosti, ali i o romantičnim ljubavima, dvobojima i boemskim noćima
Ako volite istorijsku avanturu, svoje putešestvije usmerite na srednjovekovne tvrđave i dvorce razbacane širom Srbije. Za početak, upoznajte velike monolitne bedeme i kule koje se uzdižu nad gradovima, rekama ili dolinama krijući legende, do danas ostale zapisane u kamenu.
Ostaci srednjovekovnog grada Magliča kod Kraljeva
Skrivene lepote drevnih građevina, sazidane kao odbrana od spoljnih opasnosti i neprijatelja, urušio je zub vremena, ali im nije oduzeo mistiku i vrednost.
Skupina od sedam tvrđava, koje se prostiru duž Dunava od Bačke do Đerdapa, predstavlja neke od najmoćnijih utvrđenja na teritoriji Srbije - Petrovaradinska, Beogradska, Smederevska tvrđava...
Ako, pak, želite kakvo bajkovito putovanje, zavirite u stare dvorce Srbije, njihove odaje i bujne parkove u kojima još lebde mnoge neostvarene ljubavi, dvoboji zbog časti i neprospavane boemske noći.
Dvorce su najviše gradile imućne i uticajne porodice u periodu od 17. do početka 20. veka, naročito u Vojvodini, gde ih ima ukupno 72. Oni su svedočili o plemićkom statusu, bogatstvu i značaju vlasnika.
Najlepše dvorce podizali su članovi porodice Dunđerski, a priča se da je prilikom otvaranja jednog od njih, svoj prvi kocert održao devetogodišnji dečak, koga je doveo grof Esterhazi, a koji je kasnije svetu postao poznat kao Franc List.
Golubac, čuvar Dunava
O zidine veličanstvene Golubačke tvrđave košava razbija talase Dunava tamo gde je on verovatno najmoćniji, pred ulazak u tesnac koji mu je između napuklih Karpata izrezao najveću klisuru u Evropi
Poput tužne, usamljene vizantijske princeze, poput večito budnog stražara pored kojeg niko neopaženo ne može da sklizne u Đerdapsku klisuru, vekovima prkosi nadaleko poznata Golubačka tvrđava nepoznatog graditelja.
Samo se nagađa da potiče iz 14. veka.
Svi su je želeli, svima je bila značajna, pa su se mnogi osvajači šetali njome misleći da je njihova, ali ona je vekovima pripadala samo Dunavu, koji jedini zna sve njene tajne.
Voleli bismo da nam Dunav ispriča i ko je sagradio ovu savršenu građevinu na litici kraj puta, ali i koja je od legendi o nazivu tvrđave istinita.
Jedno je sigurno, sve priče o njoj su tužne, a najtužnija nas vraća u vreme kada je ovaj deo Srbije bio pod turskom vlašću.
Devojka po imenu Golubana, bila je najlepša u tom kraju.
Svuda se pričalo o njenoj lepoti, pa je priča došla i do surovog turskog paše koji se zaljubio u nju, ali ona je njegovu ljubav odbijala.
Zbog osvete, paša je vezao devojku za stenu koja je virila iz vode naspram tvrđave, gde je u velikim mukama umrla gledajući u grad koji je kasnije poneo njeno ime.
Druga legenda govori o tome kako je grad nazvan po vizantijskoj princezi Jeleni, ženi Despota Đurđa Brankovića. Ona je lečila usamljenost i tugu gajeći golubove koji su joj sletali na bele ruke, pričajući im o svojoj nesreći i dalekoj Vizantiji za kojom je čeznula jer u srpskom narodu nije bila omiljena...
Akteri treće legende su samo divlji golubovi koji su nastanili stene oko tvrđave, pa je zbog toga što su oni izabrali da ovo bude njihov dom, tvrđava dobila ime po njima.
A kakve je priče o Golupcu ispisala istorija?
Pretpostavlja se da je ovaj kameni svedok mnogih istorijskijh prevrata i borbi, posle Kosovskog boja (1389) pao iz srpskih u turske ruke, i da je od tada Golubac bio poprište borbe dva velika carstva, Austrugarskog i Otomanskog.
Prvi i pravi graditelj ove tvrđave darovao joj je devet kula smeštenih u prednjem, zadnjem i gornjem gradu, ali su Turci dozidali još jednu i pri tom ojačali utvrđenje otvorima za topove. Sve kule su u obliku četvorougla osim donžona (najjača kula u tvrđavi, mesto poslednje odbrane) koji ima poligonalnu osnovu, a u gornjem delu je cilindričan, pa je zbog toga nazvan “Šešir kula”.
Nedaleko od tvrđave, vremenom je niklo veliko naselje koje je takođe nazvano Golubac i do njega je vodio stari put koji je zaobilazio tvrđavu. Međutim, posle prvog svetskog rata, izgrađen je novi put kojim su probijeni bedemi grada, pa magistrala ka Rumuniji danas vodi kroz samu tvrđavu.
Zbog toga i danas, nepripremljeni putnici ostanu bez daha kada na ovom putu naiđu na neobičan tunel iznad koga se izdiže staro utvrđenje dok im pogled traži kraj plavog Dunava koji ovde izgleda kao more.
Kako doći do Golubanine tvrđave ?
Najbrži i najbolji put do Golupca je magistralni put Beograd – Kladovo koji se još zove Đerdapska magistrala. Ukoliko dolazite iz Beograda, biće potrebno da pređete 130 km. Iz pravca Niša, je najbolje poći putem preko Zaječara, Negotina i Kladova.
Iz Beograda su česti autobuski polasci ka Golupcu, a iz drugih gradova Srbije, ukoliko nema direktnih autobusa, preporučujemo autobus do Kladova ili Donjeg Milanovca, a odatle lokalni autobus do Golupca.
Do Golubačke tvrđeve je, međutim, najlepše doći na talasima Dunava. Postoje organizovane ture brodovima iz Beograda, ali i kruzerima iz Evrope.
Kada ste već ovde, ne propustite...
Obiđite veličanstvenu Đerdapsku klisuru, Nacionalni park - Đerdap i arheološko nalazište iz kamenog doba – Lepenski Vir.
Ne propustite da vidite i tvrđavu Ram koja se nalazi na obali Dunava, 15 km od Velikog Gradišta. A kada ste već ovde, odmorite se na Srebrnom jezeru čarobne lepote, koje se, takođe, nalazi pored ovog grada.
Beogradska tvrđava: Put stopama istorije
MAPA
Tvrđava građena na belom grebenu iznad ušća dve velike reke, više puta rušena i ponovo podizana tokom 16 vekova, danas je simbol Beograda i njegov zaštitni znak
Ako ste nekada bili u Beogradu, onda znate da je njegov simbol velelepna tvrđava koja se uzdiže na belom grebenu iznad ušća Save u Dunav, koja kao da se i daje nadvija nad gradom i štiti ga.
Ako niste bili, morate posetiti srpsku prestonicu i otići u obilazak Gornjeg i Donjeg grada beogradske tvrđave i prošetati Kalemegdanom da u senci visokih kula, starih vekovima, osetite duh istorije koji i dalje živi na ovom mestu. Kako nadgleda reke i čuva obale, tu ćete zateći i "Pobednika" - spomenik "pobede nad vremenom".
Beogradska tvrđava građena je od 2. do 18. veka
Tvrđava je građena u dugom rasponu između 2. i 18. veka. Mnogo je puta rušena i ponovo građena i postala je simbol grada koji se uvek iznova podiže i stvara.
Znati istoriju Beogradske tvrđave znači znati dobar deo svega onoga što se dešavalo na ovim prostorima i razumeti način života kojim i savremeni Beograd živi. Sve vojske, narodi i osvajači koji su prolazili ovim prostorima, ostavljali su svog traga, pa se na beogradskoj tvrđavi jedan iznad drugoga uzdižu slojevi koji su podigli: Rimljani, Srbi, Turci, Austrougari.
Prvo utvrđenje na ovom prostoru podigli su Rimljani u 2. veku i bilo je stalno sedište IV Flavijine legije. Rušili su ga Goti, Huni, Avari i Sloveni. Negde u tim previranjima, pored njega je nastao antički grad Singidunim, podignut na istom belom grebenu, po kome je i dobio slovenski naziv: "BEO-grad".
Današnja Beogradska tvrđava obuhvata Gornji i Donji grad i polje ispred same tvrđave koje su Turci nazvali "Kalemegdan", spojivši reč "kale", što znači grad, tvrđava i "megdan" - tursku reč za polje. Danas, najlepši i najveći park srpske prestonice, nekada je bio polje na kome je sačekivan neprijatelj.
Značaj i lepotu ovog mesta možete shvatiti tek kada jednom dođete ovde. U svakom koraku koji načinite Beogradskom tvrđavom ima više istorije nego što u bilo kojoj knjizi može da piše. Veliki broj priča vezuje se za takozvani "Rimski bunar"koji je zapravo izgrađen u prvoj polovini 18. veka. Očuvana je većina kapija koje su vodile u grad, kao i Sahat kula koja je do danas održala sva autentična arhitektonska i stilska obeležja.
Jedan od retkih sačuvanih spomenika islamske arhitekture u Beogradu je Damad Ali-pašino turbe na Donjem gradu, a tu se nalazi i Veliki barutni magacin i amam - staro tursko kupatilo. Oni koji vole istoriju ratovanja i oružja treba da posete Vojni muzej u Donjem gradu i Kulu Nebojša – srednjovekovnu topovsku kulu koju su turski osvajači pretvorili u tamnicu.
Pogled na grad dok krstarite Dunavom i Savom ostavlja nezaboravan utisak. Tada ćete na tvrđavi videti i gorostasnu priliku "Pobednika" kako se uzdiže nad zidinama grada kao simbol Beograda i „pobede” nad vremenom. Bronzana skulptura nagog muškarca sa golubom i mačem, rad vajara Ivana Meštrovića, podignuta je u čast desetogodišnjice proboja Solunskog fronta.
Beogradska tvrđava i danas stoji odolevajući vremenu, još uvek krijući mnoge tajne. Ona vas poziva da dođete, otkrijete bar deo njih i vidite zašto su vidici Kalemegdana zaista večni.
Studenica, manastir dragocenih fresaka
MAPA
Iako više puta razaran, manastir Studenica već više od osam vekova na obroncima planine Golija čuva neke od najlepših srednjevekovnih fresaka
Ljudi koji su posetili Studenicu, manastir koji se smatra jednim od najvećih bogastava Srpske Pravoslavne crkve, kažu da ga posebnim čini kombinacija raško-vizantijskog stila, belog mermera i lepota njegovih fresaka od kojih najstarije datiraju još iz XII veka.
Studenica, neuništivi manastir, jedna od najznačajnijih tekovina srpske srednjevekovne kulture
Mnogi vernici i poznavaoci srednjovekovne kulture u Studenicu dolaze samo da bi videli "Raspeće Isusa Hrista" (Studeničko raspeće), fresku koja se smatra jednom od najlepših u Srbiji. Na njoj dominira vizantijsko-plava boja koja je početkom XIII veka bila skuplja od zlata. Za litar ove dragocene boje tada je trebalo izdvojiti više od kilograma plemenitog metala.
Studenicu je 1190. godine kao posvetu Uspenju presvete Bogorodice podigao Stefan Nemanja, tvorac srpske srednjevekovne države i rodonačelnik dinastije Nemanjić.
Pod starateljstvom njegovog najmlađeg sina, prvog srpskog prosvetitelja Svetog Save, ona postaje politički, duhovni i kulturni centar u kome se razvijaju začeci medicine i školstva u Srbiji. Sveti Sava je po ugledu na vizantijske manastirske bolnice u Studenici osnovao prvu srpsku medicinsku školu, a značaj i blago manastira uvećao je opisujući monaški život u njemu u vrlo značajnom "Studeničkom tipiku".
Međutim, progres i raskoš vrlo su retko bili karakteristike prošlosti srpskih srednjevekovnih manastira. Naprotiv, njihova istorija bila je izuzetno burna. Učestale pljačke i rušenja nisu mimoišle ni Studenicu. Pa ipak, ona je svoje dragocene freske uspela da odbrani tokom čitavih 8 vekova, iako je značajan deo manastirskog nasleđa upropašćen.
A pored uništavanja fresaka, Turci su još na početku svoje vladavine ovim protorima pretopili olovnu krovnu konstrukciju manastira Studenica i od nje napravili municiju. Manastir je opljačkan i nakon velikog austrijsko-turskog rata (1683-1699), ali je najveća stradanja pretrpeo početkom XIX veka, za vreme Prvog srpskog ustanka.
Pljačke i skrnavljenja nisu bile jedina zla koja su snašla Studenicu. Nažalost, ovaj manastir je pretrpeo i nestručnu obnovu 1846. godine, kada su restauratori preko starih fresaka nabacali novi sloj maltera. Ikonostas manastira obnovljen je u baroknom stilu koji se nikako ne slaže sa spoljašnjim, vizantijskim stilom.
Sto godina kasnije stručnjaci su ipak uspeli da vrate prvobitan izgled zidovima manastira. Zbog svoje duhovne kulture, lepote i izuzetno značajnih fresaka, organizacija UNESCO je 1986. godine uvrstila Studenicu na listu Svetske kulturne baštine.
Studenica se nalazi na 40 km od Kraljeva, a posebnu notu njenoj svetosti i lepoti daju obronci planine Golija koja se nad njom nadvija.
Danas ovaj manastir poseti oko 60.000 ljudi godišnje koji, osim što što žele da vide freske, žele i da odaju počast moštima koje se u njemu nalaze. U Studenici počivaju Stefan Nemanja, njegova supruga Anastasija i sinovi Vukan i Stefan Prvovenčani, takođe značajni srpski vladari.
Kako doći do jednog od najznačajnijih srpskih manastira?
Ukoliko dolazite iz pravca Beograda, do Studenice možete stići Ibarskom magistralom, preko Kraljeva i Ušća. Ušće je udaljeno od manastira 8 km, a potrebno je da pratite tablu "Manastir Studenica" i na raskrsnici, pre mosta na reci Studenici, skrenete desno.
Do Ušća postoji veliki broj autobuskih polazaka iz Beograda, a iz drugih pravaca možete stići bilo kojim autobusom koji saobraća do Novog Pazara. Odatle do Ušća postoje lokalni autobusi, a od Ušća do Studenice, saobraća oko 4 autobusa dnevno.
Kada ste već ovde, ne propustite...
Manastir Žiču, jedan od najlepših manastira u Srbiji, a na putu do njega posetite i Matarušku banju.
Srednjevekovni grad Maglič iz 13. veka, nalazi se na desnoj obali Ibra, oko 16 km južno od Kraljeva. Ako vas put nanese u ovaj kraj na proleće, zadiviće vas Dolina jorgovana oko Magliča, koju prati neobična priča.
Ako ste avanturista, u letnjem periodu ne propustite čarolije Ibra i dopustite da vas njegovi talasi ponesu na jedinstvenoj manifestaciji "Veseli spust" koja se održava početkom jula.
Manastir Krušedol, večni dom srpskih velikana
Stoletne šume južnih obronaka Fruške Gore vekovima skrivaju manastir Krušedol, svetilište u kome se i danas nalaze mošti srpskih despota, patrijarha i jednog kralja
Fruška Gora, ljupko uzvišenje koje dominira ravnom Vojvodinom, ponosno čuva 16 manastira iz kasnog srednjeg veka. Snegovi i kiše spirale su boje sa njhovih zidina, osvajači su ih palili i rušili, ali ni nepogode ni ljudi nisu uspeli da unište ove divne spomenike srpske kulture.
Manastir Krušedol na Fruškoj gori
Verovatno najznačajniji među njima je manastir Krušedol, koga su u 15. veku počeli da grade despot Đorđe Branković i njegova majka Angelina. Ovaj, danas ženski manastir, posvećen je hrišćanskom prazniku Blagovestima, danu kada je anđeo javio Mariji da će roditi Isusa.
Đorđe, koji je kasnije postao monah Maksim, u Krušedol je preneo posmrtne ostatke svog oca Stefana i strica Jovana Brankovića, a predvideo je i kriptu u kojoj je kasnije bio sahranjen. Zbog toga se smatra da je nameravao da ovaj manastir predstavlja porodični mauzolej Brankovića.
Manastir uz dozvolu ugarskog kralja U vreme kada je manastir Krušedol građen, Srbija je bila pod vlašću Otomanskog carstva. Srem, u kome se manastir nalazi, pripadao je Ugarskoj.
Zbog velikog broja Srba koji je u ovom periodu naselio južne krajeve Ugarske bežeći od turskog ugnjetavanja, ugarski kralj Matija Korvin obnovio je srpsku despotovinu u okviru svoje države i dozvolio rad Srpske pravoslavne crkve.
Nakon despota Vuka Grgurevića, ovu titulu je kralj dodelio Đorđu Brankoviću koji je sagradio Krušedol, a kako on nije imao muških naslednika, može se reći da je bio poslednji srpski despot.
Manastir Krušedol, a sa njim i mošti Brankovića, spalili su Turci 1716. godine posle poraza kod Petrovaradina. Njegova obnova počela je 1721. godine i trajala nekoliko decenija.
U toku Drugog svetskog rata manastir je izbegao novo razaranje ali je, zajedno sa svojom vrednom riznicom – opljačkan.
Mnogo godina nakon rata manastirski konaci pretvoreni su u dečji dom, ali su 70-ih godina XX veka ipak vraćeni monasima.Međutim, večni mir su ovde pronašle i mošti patrijarha Arsenija III Čarnojevića, patrijarha Arsenija IV Šakabenta, knjeginje Ljubice Obrenović (žene Miloša Obrenovića) i kralja Milana Obrenovića.
Osim njih, ovde su sahranjeni vojvoda Stevan Šupljikac i mitropolit Isaija Đaković.
Do manastira se stiže puteljkom od žarko crvene kapije u obliku crkve, koja pravi kontrast zelenilu šume.
Sam Krušedol uzdiže se u sredini, okružen konacima koji oko njega prave četvorougao i čine da izgleda skrovito i tajanstveno.
U gradnji ovog manastira primećuje se stari grčki stil.
Njegova dragocenost je barokni zvonik iz prve polovine XVIII veka, ali je najveće blago Krušedola njegovo zidno slikarstvo: freske i ikonosostas.
Freske su prve oslikane, već sredinom XVI veka. Smatra se da su njihovi autori bili grčki monasi sa Svete Gore i njenog zaleđa.
Najupečatljivija među freskama je predstava strašnog suda na zapadnoj fasadi manastira.
Drugi sloj zidnog slikarstva čini ikonostas urađen dva veka kasnije. Njega čine 36 ikona koje nisu rađene istovremeno, već potiču iz različitih peroda i stilova.
Još uvek se ne zna ko je tvorac ovog veličanstvenog ikonostasa, ali njime dominiraju najstarije ikone: apostola sa Hristom, Bogorodicom i sv. Jovanom Krstiteljem.
Manastir Krušedol bio je i jedan od glavnih književnih centara u kome su se pisale i prepisivale knjige. Kada je to bilo najpotrebnije, predstavljao je oslonac srpskom narodu koji je u ovim krajevima našao utočište bežeći pred zulumom otomanskih okupatora.
Kako doći do manastira znamenitih Srba?
Ako se uputite iz Beograda, možete krenuti starim putem Beograd-Novi Sad, pa nakon oko 60 km skrenuti prema selu Maradik. U centru sela skrenite desno pa će vas put dug 8.5 km odvesti pravo do manastira Krušedol.
Ukoliko dolazite Autoputem iz Novog Sada ili Beograda, na petlji kod Beške se isključite desno ako idete iz pravca Novog Sada, odnosno levo ako dolazite od Beograda, a do manastira vozite još 15km.
Do Novog Sada postoje redovni autobuski polasci iz svih gradova Srbije, a odatle preporučujemo lokalni autobus do Krušedola. Takođe, veliki broj turističkih agencija ima aranžmane za obilazak fruškogorskih manastira.
Kada ste već ovde, ne propustite...
Sirmium, antički grad i jedan od četiri prestonice kasnijeg Rimskog carstva čiji se ostaci takođe nalaze na južnim obroncima Fruške Gore.
Posetite ostale fruškogorske manastire: Privinu Glavu, Divšu, Kuveždin, Petkovicu, Šišatovac, Bešenovo, Malu Remetu, Beočin, Rakovac, Jazak, Vrdnik, Staro Hopovo, Novo Hopovo, Grgeteg i Veliku Remetu.
Prošetajte specijalnim rezervatom prirode Obedska Bara.
Pošto se ovde nalazite na vinskom putu Fruške Gore, svratite u prestonicu vina, Sremske Karlovce, i probajte autentično dezertno vino ovog kraja - Bermet.
Izvor Serbija.com
.jpg)
.JPG)
